توافق اخیر ایالات متحده و چین برای کاهش تعرفه‌ها ممکن است بلافاصله به نرمال شدن زنجیره‌های تأمین منجر نشود. اگرچه تعرفه‌ها می‌توانند به سرعت تغییر کنند، زنجیره‌های تأمین نمی‌توانند به همین سرعت سازگار شوند. تعرفه‌های تلافی‌جویانه قبلی عملاً یک تحریم تجاری ایجاد کردند که منجر به توقف حمل و نقل‌ها و ایجاد کانتینرهای خالی در بنادر شد. بسیاری از کارخانه‌ها به دلیل عدم اطمینان تولید را متوقف کردند و هزینه‌ها را کاهش دادند. با وجود کاهش تعرفه، سؤالاتی در مورد جذب هزینه‌ها و افزایش‌های احتمالی آینده باقی می‌ماند. شرکت‌ها با چالشی روبه‌رو هستند که باید در طول 90 روز کاهش تعرفه، سفارشات را سریعاً انجام دهند، اما زنجیره‌های تأمین نمی‌توانند به سرعت واکنش نشان دهند. محدودیت‌های فضایی و شلوغی بنادر پیش‌بینی می‌شود، مشابه با دوران پس از قفل شدن کووید. همچنین کارخانه‌ها زمان لازم دارند تا تولید کامل را از سر بگیرند، به ویژه با احتمال انتقال کارگران در طول جنگ تعرفه.

تأثیر کاهش تعرفه‌ها

اگرچه کاهش تعرفه‌ها مقداری تسکین ارائه می‌دهد، اما عقب‌ماندگی‌ها نیاز به رسیدگی دارند و حمل و نقل‌ها باید دوباره افزایش یابند. تأخیرها ممکن است به مدت یک تا چهار ماه ادامه یابند و بر شرکت‌های وابسته به تأمین‌های چینی تأثیر بگذارند. اختلالات عمده در بنادر اکنون با کاهش تعرفه‌ها اجتناب شده است، اما اثر چکش‌مانند پیش‌بینی‌شده از سفارشات افزایش‌یافته ممکن است مشکلات را تشدید کند. افزایش تقاضا احتمالاً منجر به بارگیری‌های اضافی، افزایش هزینه‌ها و شلوغی بنادر خواهد شد. اگر تعرفه‌ها دوباره افزایش یابند، چالش‌های زنجیره تأمین دوباره بروز خواهند کرد و ماه‌ها طول می‌کشد تا دوباره به حالت عادی برگردند. توافق اعلام‌شده بین ایالات متحده و چین برای کاهش تعرفه‌ها، هرچند تغییر مثبتی برای بسیاری است، اما چندین مسئله عمیق‌تر را که در طول ماه‌ها عدم اطمینان انباشته شده‌اند حل نمی‌کند. علی‌رغم تسکین در سطح عنوان، بهبودهای عملی مستقیم احتمالاً بلافاصله حاصل نخواهد شد. قیمت‌ها ممکن است نرم شوند، اما جریان‌های فیزیکی هنوز تحت فشار هستند. زمانی که حمل و نقل‌ها پس از وقفه دوباره آغاز می‌شوند، تنها انبارها نیستند که این مسئله را حس می‌کنند. شرکت‌های حمل و نقل به طور ناگهانی با سفارشات انباشته‌شده مواجه می‌شوند، زمان‌های بارگیری کش آمده و فضا کمیاب می‌شود. گلوگاه فقط یک سؤال ظرفیت نیست—حمل‌کنندگان در حال عبور از اختلالات انباشته‌شده در حین حمل و نقل هستند. ما دوباره با همان محدودیت‌هایی که در زمان تأخیرهای اوج کووید مشاهده شد ملاقات می‌کنیم—کشتی‌ها پر، ترمینال‌ها شلوغ و شبکه‌های حمل و نقل طولانی به مرزهای خود نزدیک می‌شوند. زمان‌بندی این حرکات ناگهان کمتر به کارآیی و بیشتر به در دسترس بودن تبدیل می‌شود. کارخانه‌ها، به ویژه آنهایی که در سرزمین اصلی هستند، اکنون در موقعیتی قرار دارند که بدون آمادگی زیاد تولید را افزایش دهند. در طول جنگ تعرفه، بسیاری از کارخانه‌ها امکانات خود را دوباره سازمان‌دهی کردند. بدون تضمین ثبات در سفارشات پیش رو، سریعاً افزایش یافتن خطرناک است. حتی با کاهش تعرفه‌ها در حال حاضر، ما خود را برای مشکلات در هفته‌های آینده آماده می‌کنیم. در بنادر صف‌هایی ایجاد خواهد شد—نه به دلیل مدیریت نادرست، بلکه به دلیل اینکه بیش از حد زیادی بر اساس یک زمان‌بندی مشابه فعالیت می‌کنند. وقتی تأخیر به اپراتورهای حمل و نقل داخلی ضربه می‌زند، اثر آن می‌تواند برای روزها ادامه یابد. نرخ‌های حمل و نقل در حال حاضر در حال افزایش هستند. بر اساس آنچه در مسیرهای ترانزیت اقیانوس آرام مشاهده می‌کنیم، پیش‌بینی می‌شود تقاضا در عرض سه تا پنج هفته از ظرفیت کانتینر موجود فراتر رود، مگر اینکه رزروها کاهش یابند.

واکنش‌های پیش‌بینی‌شده بازار

ما همچنین انتظار داریم جریان‌های کالاهای عمده سریع‌تر از محصولات مصرفی بازگردند، که بار اضافی به سمت انتهای نادرست سیستم اضافه می‌کند. زمان‌بندی دقیق در پرداخت‌های ارزی، مدارک واردات و ترخیص گمرکی باعث می‌شود تا ورودی‌های خاصی مستعد تأخیر شوند. اگر این موارد شروع به انباشته شدن کنند، غفلت از برنامه‌های تحویل بسیار گران‌تر خواهد بود. قیمت‌گذاری مشتقات وابسته به این حرکات هم‌اکنون شروع به انعکاس یک چرخه تنگ کرده است. قراردادهای کوتاه‌مدت در حال افزایش هستند که به موازات رزروهای آتی است. این فشردگی زمان تحویل به یک زمان‌ بندی باریک، انتظارات قیمت را در زمان‌های دورتر تحریف می‌کند. تنها شرکت‌های بازار نیستند که انتظار تقاضای بالای کوتاه‌مدت را دارند—آنها همچنین برای ریسک جابجایی، در صورت تغییر دوباره سیاست‌های تعرفه، تنظیم می‌کنند. نوسانات بیشتری به تنورهای بلندتر قیمت‌گذاری شده‌اند، زیرا هجینگ به سمت قرار گرفتن سریع به جای حمل طولانی‌تر ادامه می‌یابد. کسانی که به آرامی واکنش نشان می‌دهند، در موقعیت بهتری قرار خواهند گرفت. عدم اقدام در حال حاضر به عنوان یک موقعیت به نظر می‌رسد، نه به عنوان عدم وجود یک. انتخاب این نیست که آیا باید دوباره وارد شد، بلکه کجای زمان را در مقابل حجم قرار دهیم—مسیرهای سریع‌تر شلوغ هستند و مسیرهای کندتر در صورتی که سیاست دوباره تغییر کند، در معرض تهدید بی‌اهمیتی قرار می‌گیرند. آنچه که مشاهده می‌کنیم، یک فشنگ کوتاه با یک بار وسیع است، به ویژه در قیمت‌های مربوط به تولید. به طور قابل توجهی، اظهارات لیو به یک مسئله اعتماد گسترده‌تر اشاره دارند. معامله‌گران در مورد جهت‌گیری بلندمدت متقاعد نشده‌اند. به همین دلیل، ریسک نابود نشده است—فقط منتقل شده است. برای استراتژی‌های موقعیت‌یابی، این نیست که به قله بپیوندیم. بلکه مدیریت فاصله بدون فرض اینکه روند در پنجره توافق کوتاه حفظ خواهد شد، است. کارخانه‌ها دوباره فعال شده‌اند، حمل و نقل‌ها ادامه دارد، اما این فقط نیمی از داستان است. آنچه اهمیت بیشتری دارد این است که چه کسی شکل این بازتنظیم را قیمت‌گذاری می‌کند و آیا مکانیزم‌های حفاظتی برای مدت طولانی‌تر از آنچه که لازم است در جای خود باقی خواهند ماند. برای اکنون، ما نزدیک به قراردادهای کوتاه‌مدت باقی مانده و داده‌ها را برای تأخیرها تجزیه و تحلیل می‌کنیم. حرکت در تعرفه‌ها ممکن است بخشی از کاغذ بازی را حل کند، اما هنوز کانتینرها را روی کشتی‌ها قرار نداده است. اکنون تجارت را شروع کنید – برای ایجاد حساب VT Markets زنده خود اینجا را کلیک کنید